سه شنبه 3 آذر 2568

سلام

سه شنبه سوم آذر 1388 بیست و چهارم نوامبر 2009 میلادی

درباره شش موضوع صحبت میکنیم.



موضوع اول اینکه بچه های فیروز آباد فارس برای من نوشتن که در دانشگاه گروه کاریشونو تشکیل دادند و فعالیت های زیادی را کردند. ضمنا وبلاگشون را معرفی کردند و خواستند که من معرفی بکنم، قبلا هم یکبار راجع به وبلاگشون صحبت کرده بودم، وبلاگشون هست فیروزاباد 2009 دات بلاگفا که روی اون اخبار و بحث ها و مطالب مختلف جنبش رو قرار میدهند و اعلام کردند که آمادگی های لازم را برای 16 آذر دارند تدارک می بینند و فعالیت های دیگری که در اونجا کردند که حالا تفسیرش را فرصت نیست اینجا توضیح بدیم، به همشون دستتون درد نکنه و خسته نباشید می گویم.



نکته دوم اینکه از دانشگاه آزاد تاکستان،قزوین، برای من نوشتند که دوربین هایی که در سطح دانشگاه کار گذاشتند باعث شده که شناسایی بشن بعضی بچه ها و چه جوری میشه با دوربین ها مقابله کرد. این نصب دوربین در دانشگاه آزاد و بعضی دانشگاه های دولتی من چندین ایمیل دیگه هم داشتم از جمله از نجف اباد یا جاهای دیگه که به هر حال یا باید بشه این دوربینها رو از کار انداخت، اگر جایی هست که در زمانی که کسی نمیبینه بشه بهش رنگ پاشید و یا با روشهای دیگه ای از کارش انداخت، در دسترس باشه یا به نحوی از طبقه بالاتری یا به گونه ای عملی باشه ولی اگر نباشد و جهت های دوربین وقتی شناسایی بکنیم در موقع تظاهرات بشه جوری ایستاد که دوربین صورت رو نگیرد یا پشت سر را بگیرد یا غیره هم یک راه دیگه اما به هر حال موثرترین روش این است که ما از ماسک های کاغذی سرماخوردگی استفاده کنیم به خصوص که این روزها که صحبت از شیوع بیماری انفولانزای N1H1 هستش بنا بر این همیشه یک بهانه ای هست برای اینکه از این ماسک ها استفاده کنیم، نه فقط در دانشگاه ها در بیرون از دانشگاه ها در تظاهرات خیابانی، تظاهات برق اسا و غیره هم پیشنهاد من این هست که از ماسک استفاده بشه. این شایعاتی هم که بعضی ها در اوردند که دوربین های خاصی هست که صورت افراد رو از پشت ماسک هم تشخیص میده صحت نداره، بنابرابن به احتمال زیاد این جنگ روانی است که حکومت می کنه برای اینکه مردم رو بترسونه که کسی حتی از ماسک هم استفاده نکنه ولی موثرترین راه داشتن همین ماسک های کاغذی است که میتونه شما رو پوشش بده در تظاهرات و همیشه هم میشه بهانه ای داشت اگر گیر بدن یا برخوردی بشه که اون هم این بیماری رایج در کشور هست.



اما نکته سوم این است که سفر 24 ساعته اقای احمدی نژاد به برزیل با اعتراضات مفصل مواجه شده و رئیس جمهوری برزیل زیر فشار قرار گرفته، یک شرکت نفتی برزیلی هم اعلام کرده که در پروژه های نفتی ایران شرکت نمیکنه. به هر حال غیر از چند کشوری که از قبل ایران تغذیه میکنند و مقدار زیادی ارتباطات دارند مثل ونزوئلا و بولیوی یا بعضی کشورهای آفریقایی یا سوریه کمتر کشوری در دنیا هست که دیگه اقای احمدی نژاد یا هر کودتاچی دیگه در اون بتونه پا بگذاره.



نکته چهارم اعتراض بچه های کارخانه نساجی مازندران و تجمعشونه برای اینکه حقوقشونو چند ماهیه که دریافت نکردند، وضع این کارخانه و کلا وضع صنایع نساجی کل کشور بسیار خرابه و همینطور کارخانجات دیگه که در فرصت دیگه ای شاید یهش بپردازیم.



اما نکته پنجم محکومیتی است که برای احمد زیدآبادی روزنامه نگار با سواد و شجاع ایران به زندان و تبعید و محرومیت ا ز فعالیت های اجتماعی-سیاسی تدارک دیده شده، البته حکم مقدماتیست اما اعتراض به حکم این افتخار روزنامه نویسی کشور به نظر من از واجباتیست که در داخل و خارج ایران یکصدا باید اعتراض کرد به احکام غیر عادلانه دادگاه ها علیه همه محکومین، همه زندانیان سیاسی، همه روزنامه نگاران و به خصوص دکتر احمد زید آبادی که افتخار جامعه مطبوعاتی و روشنفکری کشوره.



اما نکته آخری که می خواهم بگویم ادامه بحثی است که دیروز هم صحبت کردیم و اون یک ارزیابی سریع پنج ماهه بود، در واقع پاسخ به این سوال که ما چگونه پیروز می شویم، ما چگونه حرکت می کنیم، ما چگونه دولت کودتایی را می توانیم پایین بیاریم. من این را هم بگویم که انقلاب اسلامی که معروفه به اینکه برق آسا پیروز شد غیر از دو سه دهه کار فکری و پشتوانه ای که داشت از زمان شروعش در تظاهرات قم تا 22 بهمن چهارده ماه طول کشید.

انقلاب مشروطه حد اقل در دوره استبداد صغیر از به توپ بستن مجلس تا بیرون کردن محمد علی شاه دو و نیم سال طول کشید بنابراین در نرخ جنبش های مملکت خودمون هم پنج ماه عمر بسیار کوتاهیست که جنبش سبز دستاوردهای بسیار بزرگی در این پنج ماه داشته با تکیه به لا اقل دو دهه کار فکری مبارزاتی و جنبش های مدنی و اعتراضی و جنبش اصلاحاتی که پشت سر خودش داشته. اما در ادامه صحبت دیشب این را عرض بکنم که اگر خاطرتون باشه این بحث را مطرح کردیم که کنش های سیاسی که ما کردیم یا در جهت تقویت همبستگی و مقاومت ما بوده، یا در جهت فرسایش کودتا گرا بوده و یا فلج سازی.

رسیدیم به بحث فلج سازی و اون اینکه ما در بحث فلج سازی وقتی مثلا اعتصاب ایتالیایی یا اعتصاب سفید می کنیم، کم کاری میکنیم و یا به سمت اعتصابات عمومی می ریم، یا اکسیونی که به نام تحریم ذکر کردیم کالاهایی که تولید دولت، حکومت، به خصوص سپاه پاسداران یا هر چه که در تلویزیون تبلیغ میشه نمی خریم اینها همه از مقولات فلج سازیه. وقتی که ما سرمایه گزاری نمی کنیم، الان در تهران مسکن سازی به 60% نسبت به گذشته سقوط کرده و وقتی که کارخانجات کار نمی کنند، وقتی که اداره ها کار نمی کنند به سمت فلج سازی می رویم. در خارج از ایران هم فشاری که ایرانی های خارج دارند به لحاظ تبلیغاتی و دیپلماتیک دارند می آورند در همکاری با ایرانیان داخل برای تحریم کردن تمام شرکت هایی که سپاه پاسداران انقلاب اسلامی از 1% تا 100% در اونها سهام داره فشار مضاعفی رو خواهد آورد که احتمالا از اوایل سال جدید مسیحی شروع خواهد شد. همینطور هم از فشارهای دیگه ای برای اینکه سازمانی به نام سپاه رو که دست به کشتار مردم می زنه در دادگاه های بین المللی به دلیل عملیات های تروریستیش محکوم بکنند. پرونده ای که برای مشارکت سپاه در یازده سپتامبر باز شده مراحلش را داره طی میکنه و شاید در چند ماه آینده به اعلام حکم قاضی برسه.

می خواهم بگم مجموعه کارهایی که در جهت فلج سازی تا اینجا انجام شده تا همین مرحله هم اقتصاد کشور رو در حدی برده که دولت توانایی اداره کشور رو نداره و انتهای این کار و برگ اخر این کار اونجاییست که حکومت کودتاچی ها توان اداره کشور را از دست میدهد، توان حفظ امنیت کشور رو از دست میده، و بااعتصابات عمومی که میتواند به شکل همزمان با تحصن عمومی توام بشه به شرط اینکه نیروی سرکوبگر یا فلج شده باشه یا بخش هاییش علیه بخش های دیگه دست به مقاومت زده باشند و به ملت پیوسته باشند یا نیروهای مسلحی مثل ارتش به ملت پیوسته باشند که جلوی دست سرکوبگر را بگیرند مرحله انتهایی اعتصابات عمومی می تواند به صورت کوتاه زمان با تحصن عمومی همراه بشود.

من مجموع این بحث ها را که می خواستم بگم شاید خیلی از اکسیونهایی که تا الان انجام دادیم را ذکر نکردم، خودتون بهتر از من می دونید

اما میخواهم این نکته رو یاد آوری بکنم که ما هر روز بنا نیست که بریم تو خیابون و تظاهرات میلیونی بکنیم، به محض اینکه حکومت خشن میشه و سرکوب رو شدید میکنه ما می آییم عقب و کارهایی مثل اسکناس نویسی و دیوار نویسی، تظاهرات پراکنده مثل 16 آذر و غیره رو میکنیم و این تاکتیک رو خیلی خوب یاد گرفتیم که چگونه حرکت بکنیم، تجهیز بکنیم و جنبش را عمق و وسعت بدیم. بخش بعدی بحث که گسل های اجتماعی و رشد جنبش هست و می گذارم برای فردا.

تا فردا شاد، پیروز، موفق و سرافراز باشید.

به امید پیروزی ایران و ایرانی