شنبه 23 آبان 2568

سلام،
شنبه 23 آبان 88، 14 نوامبر 2009 میلادی

راجع به چهار موضوع صحبت می کنیم

موضوع اول اظهارات آقای فیروز آبادی، رییس ستاد نیروهای مسلح، در مورد سیستم دفاع موشکی اس-300 و خرید آن از روسیه است که مدت هاست بحث آن مطرح شده ولی به نظر می رسد که روس ها قصد فروش این سیستم دفاع موشکی را ندارند. آنچه در این میان باعث تاثر انسان می شود--و باید آن را شرم آور خواند--لحن آقای فیروز آبادی است که شباهت دارد به نوشته های متملقانه ی دوره ی قاجاریه. حتی ایشان پا را فراتر گذاشته و التماس آمیز به روس ها می گوید که ما موقعیت استراتژیکی داریم و امنیت ما برای امنیت خود روس ها نیز مفید است. گویی که ایران مستعمره ی روسیه است. مطرح کردن این مسایل از هیچ ایرانی پذیرفته نیست چه رسد به اینکه رئیس ستاد نیروهای مسلح کشور اینگونه التماس آمیز و با دریوزگی با یک کشور خارجی مثل روسیه صحبت کند. صحبت های آقای فیروزآبادی از این منظر بسیار تاسف آور است و باید گفت که دخالت و تسلط روس ها و همچنین ضعف این مقامات در مقابل یک دولت خارجی موضوعی است که بی گمان مورخین آینده آن را با قاجاریه و حتی بدتر از آن ارزیابی خواهند کرد.

نکته ی دوم مربوط است به اعتصاب کارگران شهرداری خرمشهر. کارگران شهرداری خرمشهر در اعتراض به عدم پرداخت حقوق شان دست به اعتصاب زده و از جمع آوری زباله خودداری کرده اند. با وجود اینکه بیش از 20 سال از پایان جنگ میان ایران و عراق می گذرد، خرمشهر، این پاره ی عزیز تن ایران، هنوز وضعیت مناسبی ندارد. کارگران شهرداری یکی از بخش هایی هستند که در خرمشهر دست به اعتراض زدند ولی وضع کارگران دیگر هم در این شهر خوب نیست.

سومین موضوعی که به آن اشاره می کنم نیز مربوط است به کارگران کنف کار شهر رشت که آنها هم به دلیل عدم پرداخت حقوق در مقابل استانداری دست به تجمع زدند. همانگونه که پیش تر نیز گفتم به دلیل مشکلات اقتصادی دولت آقای احمدی نژاد به وجود آورده است کارگران بخش های مختلف یکی پس از دیگری برای احقاق ابتدایی ترین خواسته شان که همان حقوق و دستمزدشان می باشد دست به اعتراض زده و این روند ادامه خواهد داشت. در این میان بسیار مهم است که جنبش سبز بتواند به جنبش کارگری این موضوع را بقبولاند که حل مشکلات اقتصادی کارگران در نهایت در گرو پایین کشیدن دولت کودتایی اجنبی ساخته و به حاکمیت رساندن خواست اکثریت مرد است.
نکته ی آخر در صحبت های امروز مربوط است به مناسبت 16 آذر. ایمیل هایی به دستم رسیده بود و سوالاتی مبنی بر این که چگونه در روز 16 آذر در تمام دانشگاه های کشور برنامه ای ترتیب دهیم که چهره های شاخص جنبش سبز نظیر آقای میرحسین موسوی، آقای کروبی و آقای خاتمی و دوستان و همکارانشان در آنها برای سخنرانی شرکت داشته باشند. برخی زمان این سخنرانی ها را بعد از ظهر روز 16 آذر پیشنهاد کرده بودند. به نظر من انجام این سخنرانی ها در سراسر دانشگاه کار خوبی است و معتقدم که اگر این کار به فاصله ی 1 تا 3 روز در تمامی دانشگاه های کشور انجام بگیرد با توجه به کمبود نیروی سرکوب گر در میان کودتاچیان می تواند حرکت ثمربخشی باشد. کودتاچیان با صرف هزینه ی 14 میلیارد تومانی تنها موفق به استخدام 35 هزار مزدور برای یک روز شدند با این شرایط اگر بتوانیم در تمام شهرها و دانشگاه های کشور شرایط برای سخنرانی چهره های جنبش سبز فراهم کنیم، قدرت مواجه ی کودتاچیان با این برنامه ها کاهش پیدا خواهد کرد. سوالاتی هم در مورد برنامه های پیشین در ایمیل ها مطرح شده بود با این مضمون که اگر مزدورها بخواهند به حریم دانشگاه حمله کنند ما چگونه می توانیم دیسیپلین مبارزه ی بدون خشونت را که تا کنون داشته ایم را حفظ کرده و در دام کودتاچیان نیفتیم، چرا که کودتاچیان در صدد این هستند که ما را به خشونت ترغیب کنند و از این طریق هم چهره ی جنبش سبز را در دنیا مخدوش کنند و هم این که ما را راحت تر سرکوب کنند. در واقع سوالات در این باره بود که چگونه هم دیسیپلین مبارزات بدون خشونت را حفظ کرده و هم خود را حفظ کنیم. به این معنا که چگونه تدارکات دفاعی را در نظر داشته باشیم، به طور مثال راه های گریز برای دانشجویان و ایجاد مانع برای حرکت مزدور ها را از قبل بررسی کنیم. در میان سوالات مربوط به این بخش پیشنهادهای خوبی هم مطرح شده است که مشغول مطرح کردن آنها با دوستانم در خارج و همینطور دوستان فعال در داخل ایران هستم و تا پیش از 16 آذر نتیجه ی آن را با شما در میان خواهم گذاشت.

تا فردا شاد، پیروز، موفق و سرافراز باشید
به امید پیروزی ایران و ایرانی