سلام
شنبه 7 اسفند 89، 26 اسفند 2011 میلادی
درباره ی هفت موضوع صحبت می کنیم.
دو پرسش در مورد سه شنبه های اعتراض
موضوع اول مربوط است به راهپیمایی روز سه شنبه 10 اسفند ساعت پنج بعدازظهر در مسیر انقلاب تا آزادی در تهران و در شهرستان ها در میدان های اصلی. دو پرسش از میان پرسش های مطرح شده در این باره را امروز مطرح می کنم. پرسش اول این است که تظاهرات سه شنبه های اعتراض—که یکی از آنها همین سه شنبه، بعدی سه شنبه ی هفته ی دیگر که مصادف است با روز جهانی زن و آخری هم چهارشنبه سوری است و احتمالا بعد از نوروز هم تظاهرات خیابانی ادامه هم خواهد یافت—چه فایده ای دارد؟ آیا ما با این تظاهرات می توانیم به هدف خود که پایین کشیدن آقای خامنه ای رسیده و انتخابات آزاد برقرار کنیم؟ پاسخ این است که خیر، تنها با تظاهرات خیابانی نمی توانیم به هدف دست یابیم. اما حال که تصمیم به حضور در خیابان ها گرفته ایم باید چند نکته را مدنظر قرار دهیم. با آمدن به خیابان ها بخشی از مردم را که یا بی تفاوت هستند و یا اینکه مخالف حکومت هستند اما در مرحله ای نیستند که به جنبش بپیوندند را متوجه خود کرده و با فداکاریی که جوانان در خیابان ها می کنند می توان این عده را نیز به جنبش جذب و به فعالیت درآورد. نکته ی بعدی در این خصوص این است که برای ایجاد شکاف و فرسودگی در درون نیروهای حکومت هیچ آکسیونی به اندازه ی تظاهرات خیابانی موثر نیست. مطمئنا وقتی که تظاهرات اعلام شده و به تظاهرات پراکنده در مکان های مختلف دست می زنیم، کودتاچیان مجبور خواهند بود که نیروهای خود را به خیابان ها گسیل کنند و وقتی می بینند که این اعزام نیروها بی حاصل بوده و اعتراض ها ادامه دارد رفته رفته فرسوده می شوند. نکته ی دیگر اینکه جنبش سبز به درستی این مسیر را دنبال می کند که تنها به مقابله با حکومت و کودتاچیان نمی پردازد، بلکه تلاش دارد که در درون خود نیز ارتباط های افقی ایجاد کند. وقتی خواست اصلی ما به زیر کشیدن دیکتاتور و انتخابات آزاد است باید بتوانیم با گروه های دیگر همچون جنبش زنان، اقلیت های قومی، جنبش معلمان و گروه های کارگری ارتباط برقرار کرده، گفت و گو کنیم و خواست های آنها را در درون جنبش حل کنیم، چرا که این کار حکومت را بیش از پیش فرسوده خواهد کرد. به همین خاطر برای پاسداشت شهدای دانشجو، این سه شنبه را باید به عنوان روز همسبتگی با جنبش دانشجویی قلمداد کرد. هیمنطور تظاهرات هفته ی بعد را روز همبستگی با جنبش زنان و سه شنبه ی آخر سال هم که جشن ملی ماست. بعد از نوروز هم آکسیون ها ادامه یافته و می بایست باعث همبستگی گروه های مختلف با هم شود. لذا تظاهرات خیابانی می تواند به این صورت موثر واقع شود.
پرسش بعدی این بوده است که چرا ما به جای هفته ای یکبار، هر شب به خیابان ها نرویم؟ به نظر من جوانان فعال تظاهرات سه شنبه ها را در دستور کار قرارداده اند و این یک حداقلی است که مورد توافق همه قرارگرفته است اما اگر جوانانی این توان را در خود می بینند که مثلا گروه های چهار الی هفت نفره یا بیشتر در محلات خود تشکیل داده و دست به تظاهرات بزنند هیچ مانعی نخواهد نداشت و می توان این کار را هر شب هم انجام داد که اتفاقا می تواند به تشکیل شبکه های مسنجم در محلات بیانجامد که خود بسیار به کار هم جنبش می آید.
تشویق آقای حجاریان
آقای سعید حجاریان در مراسم جشنواره ی موسیقی فجر به محض ورود به سالن با تشویق پرشور مردم مواجه شد و این تشویق ها به حدی بود که مقامات وزارت ارشاد ناچار شدند سالن را ترک کنند. این آقایان بدانند که در حضور چهره های مورد علاقه ی مردم جایی برای آنها نیست.
ناتوانی خامنه ای در ایجاد توازن میان گروه های اطرافش
آقای رضا اکرمی، نماینده ی مجلس، در مصاحبه با خبرآنلاین گفت که آقای هاشمی رفسنجانی نمی خواست در انتخابات مجلس خبرگان نامزد شود و این کار را به اصرار آقای خامنه ای انجام داده است. اگر این موضوع صحت داشته باشد می تواند نشانگر این باشد که آقای خامنه ای خود هم با جناح هایی که در اطرافش هستند به مشکل برخورده و تلاش می کند که به نوعی توازن را میان گروه های اطرافش برقرار کند که البته بعید می دانم در این راه هم موفق شود.
تلاش برای تعیین نماینده ی ویژه سازمان ملل
دولت آمریکا سعی می کند در سازمان ملل کارگروه تخصصی در مورد نقض حقوق بشر در ایران تشکیل دهد تا از این طریق نماینده ی ویژه ی سازمان ملل در مورد حقوق بشر برای ایران تعیین شود. امری که پیشتر فعالان ایرانی هم آن را پیشنهاد داده بودند.
سخنان ائمه ی جمعه بر علیه رهبران جنبش
روز گذشته مشخص بود که از ستاد ائمه ی جمعه به آقایان امر شده بود که بر علیه رهبران جنبش سبز سخنرانی کنند و دیدیم که در نمازجمعه ها به طور زنجیروار این موضوع جریان داشت. در این میان آقای علاءالدین بروجردی، دبیر کمیسیون امنیت ملی مجلس در مصاحبه ای گفت که آقایان موسوی و کروبی در حصر نبوده و فقط اسکورت می شوند. معلوم نیست ایجاد دیوار آهنی در برابر خانه ی آنان نامش چیست؟! به قول خانم شیرین عبادی باید گفت که آقایان موسوی و کروبی زندانی شده اند. همچنین مسوولیت و استادی آقای موسوی در دانشگاه ترتیب مدرس نیز به حالت تعلیق درآمد.
افزایش 46 درصدی زورگیری
معاونت امنیت پلیس اعلام کرد که آمار زورگیری در خیابان های ایران 46 درصد افزایش پیدا کرده است. جالب است که یکی از خبرنگاران جناح محافظه کار خود گرفتار زورگیرهایی شده است که با دشنه و چاقو اموالش را به سرقت برده اند و تا دو ساعت هم از پلیس خبری نشده است. ظاهرا پلیس به جای انجام وظیفه ی اصلی خود که برقراری عدالت است، تنها برای کتک زدن زن و بچه ی مردم پول گرفته و آماده است.
کشتار مردم در لیبی
در لیبی، دیروز بعد از نمازجمعه مردم را به رگبار بستند. در شهر زاویه که نبردها در آن جریان دارد خبر از کشته شدن 10 نفر می رسد. آقای قذافی باز همان حرف های صد من یک غازش را تکرار کرده و مثل آقای احمدی نژاد وعده داده است که برای دو ماه هشتصد دلار به صورت نقدی به هر نفر پرداخت شده و حقوق ها را هم 150 درصد افزایش دهند. اوضاع لیبی به مرحله ی حساسی رسیده و خبر از کشته شدن هزاران نفر می رسد اما مخالفان آقای قذافی در جنگ داخلیی که در این کشور در جریان است لحظه لحظه به پایتخت نزدیک می شوند. آمریکا روابط دیپلماتیک خود را با لیبی قطع کرده و اموال و دارایی های آقای قذافی و پسرانش ضبط شده است. همچنین ارسال ادوات نظامی به لیبی هم قطع شده است. از طرفی آقای بان کی مون، دبیر کل سازمان ملل، هم خواستار اقدام قاطع شورای امنیت سازمان ملل در مورد لیبی شده است.
اندکی صبر سحر نزدیک است
تا فردا شاد، پیروز، موفق و سرافراز باشید
به امید پیروزی ایران و ایرانی
No comments:
Post a Comment